Осыған байланысты үшінші әрі ең ауқымды көрермен категориясы туралы ойды өрбіткім келеді. Бұлар – «Анораның» жарқындығы мен сергектігін мойындайтын, алайда тартымды да қарапайым картинаның «Пальма бұтағына» қалайша ие болғанын түсінуден бас тартатын жандар. Вероника Аркадьевна айтпақшы, Каннға жаның ашиды.

Фильм кино тілінде бір сұмдық жаңашыл туынды деуге келмейді. Орыс арағы мен армян радиосы тақырыптарындағы гэгтер өткен ғасырдан келгендей, секс қызметкерлері туралы фильмдер мен сериалдар да жетіп артылады. Мысалы, Содербергтің The Girlfriend Experience-і мен Оганесянның «Чикилері» бар. Режиссер Шон Бэйкердің өзі де бір ерекше дүние жасаймын деп ойламаған секілді. Брайтон-Бич, секс-клубтар, ұстамды бандитизм – «жігерлене мал болу» эстетикасы режиссердің жанына жақын екені мәлім, мұның бәрін үлкен экранға қалай шығару керек екенін біледі. Қалай болғанда да, «Анора» режиссердің үздік Tangerine (2015) фильмінен алынған фразадан шыққан көрінеді: «Ақшаны әкел, тезірек ағыз».

«Анораға» сыйлықтан бастап хейтке дейінгі дүниелер қайдан келгені жөніндегі сұрақтың екі жауабы бар көрінеді. Біріншіден, қазылар алқасының төрайымы Грета Гервиг болды. Тәуелсіз кино әлемінен келген режиссердің өзі түсірген «Барби» фильмінің табысынан кейін жанына жақын туындыға дауыс беруі – орынды жайт.

Екінші әрі басты себепке келер болсақ, «Анора» фильм ретінде емес, жаппай межелеу және бөлінудің нышаны ретінде маңызды.

Әлемнің быт-шыты шығып жатыр. Трамп билікке келгелі ескілік пен жаңашылдық арасында қызу талас басталды. Ыдырау кезеңінде прогрессив және дәстүрлі ұстанымдарды бір-бірінен айыру мүмкін емес болып кетеді. Трансгендерлердің өздері күтпеген жерден Гитлерге тілектестік білдіре бастады (тағы бір атышулы «Эмилия Перес» фильмінің жұлдызына нұсқап тұрмыз). Мораль компасының бұзылған тілі барлық бағытты көрсетіп кетті. Айналамызда болып жатқан жайттың бәрі ешкімді де бей-жай қалтырмайтын болған, ал азғын тұлға бейнесіндегі «Анора» бүгінгі күннің айқын шоуы болып тұр. Ол – өтпелі кезең не, дәлірек айтқанда, ұятсыздық шегіне жеткен адамзаттың жаңа күйге өтуінің символы. Сондықтан біреулердің оны күн тәртібіне қарсы тұру, бойда бар жабайылыққа еркіндік беру жолы деп білуі, басқалардың толыққанды деградация деуі – таңғаларлық жайт емес. Ақын айтпақшы, «біз бәрін жығылу деп білеміз, күнді де, түнді де, түсті де». Осы орайда қарабайыр, бірақ жаңашыл «Анораның» Канн сыйлығына ие болуын уақытпен арадағы мәміле деп түсінген абзал. Заманымыздың басты сұрағы да осы емес пе: «Бұлай істеуге де болатын ба еді?»

Көріп отырғанымыздай, болатын сыңайлы.