Арманисыз қалған әлем

Джорджо 1933 жылы Миланға жақын орналасқан Пьяченца қаласында дүниеге келген. Әкесі шенеунік болды, баланы дәрігер болуға дайындады. Мектептен кейін ол медицина факультетінде бір-екі жыл оқыды, бірақ дәрігерлік жолдың өзіне арналмағанын түсінді. Дегенмен, осы тәжірибесі оның адам анатомиясын керемет түсінуіне септігін тигізген болар, сол себепті оның киімдері денеге мінсіз қонатын. Ричард Гир бірде «Американдық жиголо» фильмінде алғаш рет Армани тіккен костюмді кигенге дейін, шынайы жақсы костюмнің не екенін білмегенін айтқан.

Дәл 1980 жылы шыққан «Жиголоның» арқасында, аз танымал итальяндық модельер бірден әлемдік деңгейдегі жұлдызға айналды. Фильмде Гирдің кейіпкері үнемі киімін ауыстырады, бұл көріністердің өзі – жеке бір қойылым: жейделер, запонкалар, жылтыратылған аяқ киімдер, галстуктар мен белдіктер... Бүкіл фильм Армани үйінің алып жарнамалық науқанына айналып, осының арқасында хит болған шығар – Арманидің киімдеріне миллиондаған адам ғашық болды.

Армани 60-70 жылдардағы жарқын, бірақ көбіне мағынасыз шығармашылық ізденістерге нүкте қойып, «жаңа салтанаттылықты» жасады. Оның стилі көп жағдайда классикаға – оның күрделі қарапайымдылығына, ұстамдылығы мен сенімділігіне оралу болды. Армани киімдері бірінші орынға адамды қояды, олар тек біздің денеміздің кемелдігін көркемдеп қана тұрады. Тіпті бүгінде сол жылдардағы Armani топтамаларының винтажды заттары жастар арасында да үлкен сұранысқа ие. «Егер менің 50 жыл бұрын жасаған дүнием сол кезде дүниеге келмеген аудитория үшін әлі де құнды болса, бұл – ең жоғары марапат», – деген еді Армани.

Дизайнерлік және суретшілік зор талантынан басқа, Армани бизнесмен және маркетолог ретінде де керемет қабілеттерге ие болды. Ол әрқашан барлығына арнап жұмыс істеуге тырысты, ол үшін сәйкес келмейтін аудитория болған жоқ, оған кез келген өмір салтын көркемдеу қызықты еді. Брендтің бейнесін бұлыңғыр етпеу үшін, ол оны бірнеше бөлімге бөлді. Armani Jeans бүлікшіл жастардың талғамын тапты. Emporio Armani орта тапқа қолжетімді, сапалы киімге маманданды. Giorgio Armani ауқатты қауымға элиталық гардероб ұсынды. Giorgio Armani Privé подиумдарда жоғары сәнді паш етті. Кейіннен Армани масс-маркетке де киім тігуден, балаларға, тоқыма киімді ұнататындарға арнап топтамалар жасаудан тартынбады. 

Ол барлық өнердің ішінде тіпті жоғары сән шеберлері үшін де ең маңыздысы кино екенін алғашқылардың бірі болып түсінді. Ол продюсерлер мен режиссерлерге өте тиімді шарттар ұсынып, сәтті жобаларды ерекше сезетін. Сондықтан Армани костюмдерімен көрермендер алдына «Бэтменнің» де, «Криминальное чтивоның» да, «Полиция Майамидің» де кейіпкерлері шықты. Ол атақты тұлғаларға қызмет көрсететін VIP-ателье құрды, қазір ол жерге шақыру алу – жұлдызды мәртебенің ресми мойындалуы болып саналады.

Бірақ бизнес оның шабыт көзі емес, тек сол шабыттың жемісі еді. Оның басты мақсаты – біздің өмірімізді әдемі ету болды. Адамдардың иісі жақсы, киімі әдемі, үйлері керемет болғанын, олардың тамағы, заттары, бақшалары – өнер туындысы болғанын қалады. Бүгінгі шындығымыздың бір бөлігі – Джорджо Арманидің еңбегі. Біз көбіне өзіміз байқамастан, осы шексіз талантты мида туған бейнелерден шабыт алған заттардың ортасында өмір сүріп жатырмыз. Қарапайымдылық, талғампаздық, ұстамдылық, пішіндердің табиғилығы – міне, Армани өзінің ұлы Сән Үйін осы негіздерге құрды.

Ол парсы мысықтары мен ағылшын бульдогтарын, Швейцариядағы үйі мен Сен-Тропедегі вилласын қатты жақсы көрді. Сол зәулім сарайдағы ең кішкентай жуынатын бөлменің өзі 1975 жылы Джорджо өмірінің басты ісін бастаған шағын шеберханадан әлдеқайда үлкен еді. Сол кезде Армани үйінің жарғылық капиталы досы Серджо Галлеоти қарызға берген 10 000 долларды ғана құраған. Армани ол кезде 40-тан асқан, артында әскери қызмет пен универмагтардағы жұмыс тәжірибесі ғана болды. Осындай бастамамен кім мұндай керемет жетістік күте алар еді? Дұрыс жауап: Джорджо Арманидің өзі. Ол өзіне ешқашан күмәнданбаған. Мүмкін, ол өзін соқырлар әлеміндегі жалғыз көреген сезінген шығар. Оның өз иелігіндегі әрбір істі жіті бақылауға деген ұмтылысы да, бәлкім, осыдан туған болар. Оны билікке деген құштарлық емес, заттарды өзі көргендей ешкім көре алмайтынын түсіну жетеледі.

Донателла Версаче: «Бүгін әлем біздің тарихымызды жасаған және мәңгі есте қалатын ұлы тұлғадан айырылды».

Рассел Кроу: «Ол бүкіл әлемімізде өз ізін қалдырды».

Джулия Робертс: «Шынайы дос. Аңыз адам».

Джорджия Мелони, Италия премьер-министрі: «Икона, қажымас еңбекқор, Италияның барлық жақсылығының символы. Барлығы үшін рахмет!»